زمینه و هدف: سبک زندگی ارتقادهنده سلامت در پرفشاری خون، یکی از مهم ترین راهکارهای کنترل این بیماری محسوب می شود. سبک زندگی ارتقادهنده سلامت راهی است که افراد به واسطه آن تلاش می کنند که از بیماری و ناتوانی جلوگیری کنند و سلامت خود را ارتقا بخشند. این مطالعه با هدف بررسی سبک زندگی ارتقادهنده سلامت و عوامل مؤثر بر آن در بیماران مبتلا به پرفشاری خون انجام شد. روش بررسی: این مطالعه مقطعی روی 310 بیماران مبتلا به فشار خون مراجعه کننده به مراکز جامع خدمات سلامت شهری در همدان در سال 1399 که به روش نمونه گیری چندمرحله ای انتخاب شدند، انجام شد. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل اطلاعات جمعیت شناختی و پرسش نامه سبک زندگی ارتقادهنده سلامت بود. یافته ها با استفاده از آزمون های آماری کای دو، تی تست، من ویتنی، کروسکال والیس، آنالیز واریانس و ضریب همبستگی اسپیرمن تجزیه وتحلیل شد. یافته ها: میانگین نمره سبک زندگی ارتقادهنده سلامت بیماران از کمینه و بیشینه نمره قابل اکتساب 49 تا 196 برابر 80/65±129/16 بوده که این نمره در حد متوسط بود. بین نمره سبک زندگی ارتقادهنده سلامت با سن، جنسیت، وضعیت تأهل، تحصیلات، وجود بیماری هم زمان و سابقه خانوادگی فشار خون ارتباط معنا داری مشاهده شد (0/05> P). همبستگی معکوس معنا داری بین سبک زندگی ارتقادهنده سلامت با سن (0/01> P)، میزان فشار خون سیستولیک (0/01= P) و میزان فشار خون دیاستولیک (0/001> P) مشاهده شد. نتیجه گیری: رفتارهای سبک زندگی ارتقادهنده سلامت فشار خون در بیماران در حد مطلوب نیست؛ بنابراین لازم است در برنامه های آموزشی با در نظر گرفتن مسئله فوق، بر شدت و جدیت این رفتارها و عوارض احتمالی انجام نشدن آن ها برای افراد تأکید شود.

هدف پژوهش حاضر بررسی وضعیت  سبک زندگی اسلامی– ایرانی در بین دانشجویان دانشگاه شهید مدنی آذربایجان بود. روش تحقیق توصیفی از نوع پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانشجویان دانشگاه شهید مدنی آذربایجان به تعداد 6089 نفر بود. از این جامعه نمونه ای به حجم 361 نفر براساس جدول مورگان به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. برای جمع آوری اطلاعات پژوهش از پرسشنامه محقق ساخته سبک زندگی اسلامی – ایرانی استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل واریانس یکراهه و آزمون های t تک نمونه ای و t مستقل در نرم افزار SPSS انجام گرفت. نتایج نشان داد که دانش و اطلاعات دانشجویان پیرامون سبک زندگی اسلامی – ایرانی مناسب و مطلوب است. علاوه بر این نگرش و باور آنان در رابطه با سبک زندگی اسلامی – ایرانی  نیز در وضعیت مطلوبی قرار داشت. اما در بعد عملکرد و عمل به سبک زندگی اسلامی – ایرانی، وضعیت مطلوبی وجود نداشت. به عبارت دیگر علی رغم دانش و اطلاعات آنان پیرامون سبک زندگی اسلامی- ایرانی و همچنین داشتن نگرش مطلوب به این موضوع، اما در زندگی شخصی خیلی به این آموزه ها عمل نمی کنند. همچنین در بخش دیگری از تحقیق، یافته ها نشان داد که میانگین نمره دانش، نگرش و عملکرد دانشجویان دختر بیشتر از میانگین نمره دانشجویان پسر است و میانگین نمره سبک زندگی اسلامی– ایرانی در بین دانشجویان مقطع کارشناسی ارشد بیشتر از مقاطع کارشناسی و دکتری بود. بنابراین ضمن تاکید بر اهمیت گسترش سطح دانش و اطلاعات دانشجویان و همچنین توجه به ایجاد و توسعه بیش از پیش نگرش های مطلوب پیرامون سبک زندگی اسلامی-ایرانی به عنوان نیروی محرک اصلی حرکت دانشجویان به این سمت، باید علل و عوامل مؤثر بر تضعیف بعد عملکرد دانشجویان مورد بررسی و کنکاش دقیق تر قرار گیرد و آسیب های احتمالی شناسایی گردند و دانشگاه ها با توجه به این یافته ها برنامه های فرهنگی خود را مورد بازنگری قرار دهند.

هدف از پژوهش حاضر پیشبینی بهزیستی ذهنی بر اساس کنترل عمل و سرسختی روانشناختی در نوجوانان بود. پژوهش حاضر از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، پژوهشی توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه نوجوانان 12 تا 18 ساله بود در سال 1402 که به تمامی مراکز مشاوره و روان درمانی خصوصی در منطقه 9 شهر تهران مراجعه کرده بودند. از این رو، حجم نمونه پژوهش بر اساس دیدگاه کلاین (2016) 300 نفر تعیین شد. به منظور نمونه گیری با شیوه نمونه گیری هدفمند و در دسترس با مراجعه یا ارسال فرم پرسشنامه به مراکز مربوطه نمونه آماری پژوهش انتخاب گردید. ابزار استفاده شده برای گردآوری اطلاعات شامل مقیاس سرسختی روانشناختی لنگ و همکاران (2004)، مقیاس کنترل عمل دیفندورف (2000) و مقیاس بهزیستی ذهنی ریف (2002) بود. نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد سرسختی روانشناختی با ضریب بتای 15/0 و کنترل عمل با ضریب بتا 16/0 می توانند بهزیستی ذهنی آزمودنی ها را به صورت مثبت پیش بینی کنند (01/0> p). بنابراین می توان نتیجه گرفت که می توان از طریق متغیرهای کنترل عمل و سرسختی روانشناختی بهزیستی ذهنی نوجوانان را پیش بینی نمود.

سبک زندگی ارتقادهنده سلامت، عاملی ارزشمند برای کاهش شیوع و تاثیر مشکلات سلامت، و بهبود کیفیت زندگی است. از آنجا که زنان وظایف مراقبت از سایر اعضای خانواده را بر عهده دارند، سلامتی آن ها امری محوری است. از این رو، توجه به وضعیت سلامتی آنان، از جمله سبک زندگی ارتقادهنده سلامت، بین آن ها بسیار حائز اهمیت است. هدف این پژوهش، مطالعه سبک زندگی ارتقادهنده سلامت زنان سنین باروری است. جامعه آماری این پژوهش شامل زنان سنین باروری 15ـ49 سال ساکن شهر شیراز است و حجم نمونه 392 نفر، با روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای انتخاب شده است. نتایج ضریب آلفای کرونباخ برای آزمون روایی شاخص های مختلف مطالعه شامل سلامت عمومی، خودکارآمدی، آگاهی از رفتار سالم، حمایت اجتماعی، سبک زندگی سلامت محور به ترتیب 0.77، 0.72، 0.64، 0.91 و 0.87 است. یافته ها نشان می دهد که بین تحصیلات، میزان مطالعه در حوزه سلامت، میزان استفاده از وسایل ارتباطی، هویت طبقاتی، حمایت اجتماعی، خودکارآمدی، سلامت عمومی خودگزارش شده، و آگاهی از رفتار سلامتی با سبک زندگی سلامت محور رابطه معناداری وجود دارد. از طرفی نتایج مطالعه نشان می دهد بین سن پاسخگویان، وضعیت تاهل، وضعیت اشتغال، بعد خانواده، درآمد، و تجربه برخی بیماری های خاص با متغیر وابسته رابطه معناداری وجود ندارد. نتایج مدل های رگرسیونی نشان می دهد 4 متغیر شامل خودکار آمدی سلامت، سلامت عمومی خود گزارش شده، مطالعه در حوزه سلامت، و آگاهی از رفتار سلامتی 51 درصد از تغییرات سبک زندگی ارتقادهنده سلامت زنان در سنین باروری را تبیین می کند که در این میان خودکارآمدی سلامت، موثرترین متغیر است.

زمینه و هدف: بسیاری از مشکلات خانواده ها و جوامع کنونی ریشه در ناسازگاری های نوجوانان دارد. شناخت عوامل مؤثر بر سازگاری به ویژه در دوره نوجوانی که انحرافات رفتاری شدت می یابد از اهمیت زیادی برخوردار است. هدف مطالعه بررسی اثربخشی مشاوره گروهی مبتنی بر سبک زندگی ارتقادهنده سلامت بر سازگاری نوجوانان تیزهوش شهر سنندج بود روش کار: پژوهش حاضر به روش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون همراه با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مدارس سمپاد (تیزهوشان) دوره متوسطه شهر سنندج در سال تحصیلی 1401-1400 بود. نمونه پژوهش شامل 30 نفر بود که به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه 15 نفری آزمایش و کنترل گمارده شدند. گروه آزمایش طی 8 جلسه هفتگی و هر جلسه 90 دقیقه تحت مداخله قرار گرفت. ابزار جمع آوری اطلاعات، پرسشنامه سبک زندگی ارتقادهنده سلامت والکر و پرسشنامه سازش یافتگی سینها و سینگ بود. جهت تحلیل داده ها از شاخص های توصیفی و تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS-22 استفاده شد یافته ها: گروه های آزمایش و کنترل از نظر جنسیت ، سن و تحصیلات تفاوت معناداری نداشتند. مقایسه نمرات سازگاری در گروه های آزمایش و کنترل، در مرحله پس آزمون، نشان داد مقدار F به دست آمده برابر با 5/44 و در سطح آلفای01/0 معنی دار شد (01/0>p). میانگین تعدیل شده گروه آزمایش 28/44 و میانگین تعدیل شده گروه کنترل 32/30 است. بیشتربودن میانگین گروه آزمایش نشان دهنده اثربخشی مشاوره گروهی بر افزایش نمره سازگاری است. نتیجه گیری: طبق نتایج این مطالعه، درمانگران و متخصصان سلامت میتوانند از برنامه مشاوره گروهی سبک زندگی ارتقادهنده سلامت برای بهبود ویژگی های مرتبط با سلامت به ویژه افزایش سازگاری در نوجوانان تیزهوش استفاده نمایند.

پیش زمینه و هدف: با توجه به تاثیرات منفی تغییرات دوران میان سالی بر روی کیفیت زندگی زنان میان سال، نیاز به شناسایی عواملی وجود دارد که بر روی کیفیت زندگی آن ها تاثیرات مثبت دارند تا در آینده مداخلات خود را بر روی این عوامل متمرکز کنیم. لذا مطالعه حاضر باهدف تعیین ارتباط بین ابعاد سبک زندگی ارتقادهنده و کیفیت زندگی زنان میان سال شهر بازرگان انجام شد. مواد و روش کار: مطالعه مقطعی حاضر بر روی 150 زن میان سال ساکن در شهر بازرگان انجام شد. ابزار جمع آموزی اطلاعات پرسشنامه ای سه بخشی شامل اطلاعات دموگرافیک، سبک زندگی ارتقادهنده سلامت والکر و کیفیت زندگی (SF-12) بود که از طریق واتساپ در اختیار نمونه ها قرار گرفتند. تجزیه وتحلیل داده ها با نرم افزار SPSS و با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی (کولموگروف-اسمیرنف، همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه) انجام شد. یافته ها: میانگین نمره سبک زندگی ارتقادهنده سلامت و کیفیت زندگی به ترتیب 05/21± 96/136 و 38/19± 02/60 به دست آمد. از بین شش بعد سبک زندگی ارتقادهنده سلامت، دو بعد فعالیت بدنی (020/0>p، 215/0=β ) و رشد معنوی (020/0>p، 212/0=β )، پیش بینی کننده کیفیت زندگی زنان میان سال شهر بازرگان بودند. بحث و نتیجه گیری: وضعیت کیفیت زندگی و سبک زندگی زنان میان سال شهر بازرگان در سطح قابل قبولی نبود. بنابراین سیاست گذاران و مدیران اجرایی عرصه سلامت از این یافته ها می توانند جهت طراحی و اجرای انواع برنامه ها ازجمله برنامه های آموزشی به منظور بهبود سبک زندگی زنان میان سال شهر بازرگان و درنتیجه بهبود کیفیت زندگی آن ها استفاده کنند.